Εδώ Χανιά: Η Κοινωνική Κουζίνα

Ελευθερία Παναγιωτοπούλου

Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com

Τριγυρίζοντας μήνες πριν στο κέντρο των Χανίων, είδα μάτια και σώματα αγωνιωδώς να κατευθύνονται προς μια μικρή άσπρη πορτούλα. Μετά από καιρό, βλέπω τα μάτια αυτά και τα σώματα να έχουν πολλαπλασιαστεί, όπως και η αγωνία τους. Η πόρτα αυτή είναι η πόρτα της Κοινωνικής Κουζίνας.

Δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που δηλώνει το όνομά της: μια κουζίνα για την κοινωνία ολόκληρη. Για όσους πεινούν και δεν έχουν φαγητό. Τόσο απλά, τόσο λιτά, χωρίς κριτήρια εισόδου σε αυτήν. Οι άνθρωποι που μαγειρεύουν, σερβίρουν και φροντίζουν όποιον περάσει το κατώφλι της δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, δεν υπηρετούν συμφέροντα κανενός και η προσφορά τους είναι ανιδιοτελής. Σας το λέω γιατί το είδα από μέσα, συμμετέχοντας με πολλή χαρά και ενθουσιασμό.

Το θλιβερό της υποθέσεως -αν και διόλου περίεργο για τη χώρα αυτή- είναι ότι αυτός ο μικρός και στενός για τις ανάγκες της κουζίνας, χώρος, παραχωρήθηκε από κάποιο Γυμνάσιο του νησιού και όχι από τον Δήμο ή κάποιους άλλους αρμόδιους, έστω. Θαρρώ όμως ότι σημασία έχει η θέληση και η αγάπη των μελών, 76 τον αριθμό ως σήμερα, που πασχίζουν κάθε μέρα να είναι παρόντες ακόμα και σε αργίες και σε γιορτές για να προσφέρουν φαγητό σε ανθρώπους που είναι εκεί και το ζητούν. Απ' ότι ένιωσα συμμετέχοντας, το μόνο που μπορώ να πω και να φωνάξω είναι ότι σε τέτοιες -αλλά και σε καλύτερες ή χειρότερες εποχές- το μόνο που ''σώζει'', που εξελίσσει, που δίνει ευτυχία, είναι η αλληλεγγύη. Η προσφορά στον διπλανό μας, το μοίρασμα αυτού του λίγου που έχει ο καθένας μας. Δεν χρειάζονται πολλά. Μόνο θέληση και μάτια ανοιχτά και να μην προσπερνάμε τα κουτιά στα σουπερμάρκετ όπου συλλέγονται είδη πρώτης ανάγκης, τις προσπάθειες πολιτών για παζάρια αλληλεγγύης και κάθε είδους συναγερμό που περνά δίπλα μας και χτυπά ξυπνώντας την ανθρωπιά μας. Ίσως αυτός ο συναγερμός χτυπήσει κάποτε και για εμάς. Ποτέ δεν ξέρεις…

protagon.gr