Η εγκύκλιος της ντροπής

Κείμενο που γράψαμε μόλις μάθαμε για την εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας σχετικά με τα συσσίτια

Η εγκύκλιος της ντροπής

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, έχει οδηγήσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη φτώχεια, στην πείνα και στην εξαθλίωση. Στις πόλεις, καθημερινή εικόνα είναι οι άνθρωποι που ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια για φαγητό. Οι άνεργοι και οι άστεγοι έχουν πολλαπλασιαστεί και γεμίζουν τις ουρές των συσσιτίων που δεν φτάνουν πια για να εξυπηρετήσουν. Σε αυτές τις αυξημένες ανάγκες ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες ενεργοί πολίτες από όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας κοινωνικές κουζίνες και συσσίτια και προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση απέναντι σε ένα κοινωνικό κράτος που έχει καταρρεύσει.

Μέσα σε αυτές τις άθλιες κοινωνικές συνθήκες, εκδίδεται από το Υπουργείο Υγείας μία εγκύκλιος που απαγορεύει τα συσσίτια που δεν προσφέρονται από αρμόδιους φορείς (δηλαδή, από εκκλησίες, δήμους και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις). Ο λόγος; Η προστασία της Δημόσιας Υγείας και η διασφάλιση της υγιεινής των προσφερόμενων γευμάτων.

Το περιεχόμενο, το ύφος και η χρονική στιγμή που εκδίδεται η συγκεκριμένη εγκύκλιος αποτελούν πρόκληση από τη μεριά της κυβέρνησης. Θεωρούμε ότι αυτή η εγκύκλιος είναι εγκύκλιος ντροπής, και με αγανάκτηση τονίζουμε ότι:

1. θα περιμέναμε η πολιτεία να επιβραβεύσει και να συγχαρεί τέτοιες πρωτοβουλίες πολιτών. Να αναδείξει και να ενθαρρύνει το έργο τους και-γιατί όχι- να βοηθήσει όπου ήταν απαραίτητο. Να θέσει τις προϋποθέσεις και τους κανόνες Υγιεινής ως προσπάθεια στήριξης των συσσιτίων των πολιτών και όχι εξαφάνισής τους. Περιμέναμε, για άλλη μία φορά, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, το κράτος να μην λειτουργήσει όπως συνηθίζει, ως αστυνομικό κράτος, αλλά ως κράτος πρόνοιας. Και όμως, αντί να στηρίξει τα συσσίτια αλληλεγγύης, τα απαγορεύει, καταδικάζοντας ξανά στην εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση τα αδύναμα κομμάτια του πληθυσμού. 
2. είναι απαράδεκτο σε τέτοιες συνθήκες να τίθεται θέμα αρμοδιότητας. Τι είναι αυτό που κάνει τα συσσίτια των πολιτών αρμόδια αν δεν είναι η ευαισθητοποίηση σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, η ενεργή συμμετοχή, η οργάνωση; Η Δημόσια Υγεία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται και δρουν για το κοινό συμφέρον. Η Δημόσια Υγεία εξασφαλίζεται από τις ομάδες ενεργών και ευαισθητοποιημένων πολιτών που λειτουργούν με γνώμονα την αλληλεγγύη και όχι την κοινωνική προβολή. Οι κανόνες υγιεινής και η συνεχής βελτίωση της ποιότητας των γευμάτων είναι αυτονόητο εργαλείο και κύριο θέμα των συνελεύσεων που γίνονται τακτικά στις κοινωνικές κουζίνες. Οι καλύτερες συνθήκες υγιεινής παρέχονται από όσους νοιάζονται και συντάσσονται με τους ανθρώπους που έχουν πληγεί από τις επαχθείς και απάνθρωπες πολιτικές των μνημονίων. Αυτά και μόνο πρέπει να είναι η εγγύηση που θα μας καθιστά αρμόδιους.
3. ας μην ξεχνάμε ότι οι πολιτικές των μνημονίων είναι εκείνες που εκτόξευσαν την ανεργία, έκλεισαν καταστήματα και επιχειρήσεις, και έστειλαν τον κόσμο στα συσσίτια. Ποιος ενδιαφέρεται στ’ αλήθεια για την ποιότητα των συσσιτίων; Ποιος ενδιαφέρεται για την υγεία των πεινασμένων που σιτίζονται από τους κάδους; Ποιος ενδιαφέρεται για τους άστεγους-παρά μόνο όταν είχαμε θανάτους; Είναι επόμενο να αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό και αγανάκτηση την εγκύκλιο αυτή που θέλει να σταματήσει τα συλλογικά συσσίτια, όταν η ίδια η πολιτεία έχει καταλύσει το κράτος πρόνοιας, αδιαφορώντας για την ασφάλιση, τους μισθούς και την υγεία των εργαζομένων.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΕΙΝΑΙ:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ