Η Κοινωνική Κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος" στα Χανιά

Πηγή: http://agonaskritis.gr

Στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς στις 7.30 μμ κάνει στάση αύριο Δευτέρα, η Κοινωνική Κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος» προκειμένου να μαγειρέψει και να μοιράσει ένα συλλογικό δείπνο, στα πλαίσια του καλοκαιρινού ταξιδιού που έχει ξεκινήσει με σκοπό τη διάδοση της ιδέας της αλληλεγγύης και της προσφοράς σε όλη την Ελλάδα.

Το πέρασμα από την πόλη μας, της αξιόλογης αυτής πρωτοβουλίας που τα τελευταία χρόνια οργώνει τις γειτονιές της Αθήνας στηρίζοντας ανθρώπους που η κρίση πέταξε στο περιθώριο της ζωής, καλωσορίζει η «Κοινωνική Κουζίνα» Χανίων που αύριο θα διανείμει το καθημερινό δείπνο μαζί με τον «Άλλο Άνθρωπο» στην πλατεία της Αγοράς, αντί για τον γνωστό χώρο στην οδό Τσουδερών και προσκαλεί φίλους και αλληλέγγυους να μοιραστούν μαζί αυτή τη βραδιά αλληλεγγύης.

Ποιος είναι ο «Άλλος Άνθρωπος»

Η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» που μαζί με το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού και 47 ακόμα πολίτες και οργανώσεις από κράτη μέλη της ΕΕ τιμήθηκε στις αρχές του μήνα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη, ξεκίνησε τη δράση της το 2011 με εμπνευστή τον Κώστα Πολυχρονόπουλο.

Ο Κώστας εργάζονταν για 25 χρόνια στο χώρο της διαφήμισης σε μια πολυεθνική εταιρία. Το Σεπτέμβριο του 2009 σε ηλικία 47 ετών έχασε τη δουλειά του, μετακόμισε στο πατρικό του σπίτι και πέρασε μια μεγάλη περίοδο κατάθλιψης κλεισμένος στον εαυτό του και στο προσωπικό του πρόβλημα.

Όπως έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις του ο ίδιος «Τότε συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισα δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14 ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο. Χτυπούσαν με μανία το ένα το άλλο, προσπαθώντας να το πάρουν. Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε. Γυρίζοντας σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη».

Η ιδέα στην πορεία μετεξελίχθηκε με τη συμμετοχή κι άλλων εθελοντών και από το Δεκέμβρη του 2011 μοιράζει σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς 5.000 μερίδες φαγητό το μήνα σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας.

«Το φαγητό είναι για όλους, χωρίς διακρίσεις: άστεγοι, άνεργοι, μαύροι, κίτρινοι, Ρομά, Έλληνες, ξένοι», όπως αναφέρεται και στο blog της πρωτοβούλιας στο διαδίκτυο, ενώ ουσιαστικό στοιχείο της δράσης που την διαχωρίζει από την απλή φιλανθρωπία είναι η έννοια της συμμετοχής, καθώς το φαγητό μαγειρεύεται ζωντανά στον δρόμο και αλληλέγγυοι και σιτιζόμενοι τρώνε όλοι μαζί και συζητούν, για να έρθουν πιο κοντά, να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και επικοινωνίας και να σπάσει η ντροπή που πιθανότατα νοιώθει κάποιος όταν του μοιράζουν απλά μαγειρεμένο φαγητό.

Όσο αφορά το πώς βλέπουν οι εθελοντές την γενικότερη κατάσταση στη χώρα, ο Κώστας Πολυχρονόπουλος αναφέρει για τη δράση της ομάδας «Μπορεί να μην είναι κομματικοποιημένη, αλλά είναι πολιτική πράξη και θέλουμε να δείξουμε κι εμείς την αντίδρασή μας σ’ αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Όχι τώρα, ανέκαθεν συνέβαιναν. Πάντα υπήρχαν οι λίγοι που πλούτιζαν εις βάρος των πολλών. Πάντα ήταν οι λίγοι που παίρνανε αυτά που άξιζαν οι πολλοί, οπότε είναι το ίδιο πράγμα».

Κοινωνική αλληλεγγύη στα Χανιά

Εδώ Χανιά: Η Κοινωνική Κουζίνα

Ελευθερία Παναγιωτοπούλου

Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com

Τριγυρίζοντας μήνες πριν στο κέντρο των Χανίων, είδα μάτια και σώματα αγωνιωδώς να κατευθύνονται προς μια μικρή άσπρη πορτούλα. Μετά από καιρό, βλέπω τα μάτια αυτά και τα σώματα να έχουν πολλαπλασιαστεί, όπως και η αγωνία τους. Η πόρτα αυτή είναι η πόρτα της Κοινωνικής Κουζίνας.

Δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που δηλώνει το όνομά της: μια κουζίνα για την κοινωνία ολόκληρη. Για όσους πεινούν και δεν έχουν φαγητό. Τόσο απλά, τόσο λιτά, χωρίς κριτήρια εισόδου σε αυτήν. Οι άνθρωποι που μαγειρεύουν, σερβίρουν και φροντίζουν όποιον περάσει το κατώφλι της δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, δεν υπηρετούν συμφέροντα κανενός και η προσφορά τους είναι ανιδιοτελής. Σας το λέω γιατί το είδα από μέσα, συμμετέχοντας με πολλή χαρά και ενθουσιασμό.

Το θλιβερό της υποθέσεως -αν και διόλου περίεργο για τη χώρα αυτή- είναι ότι αυτός ο μικρός και στενός για τις ανάγκες της κουζίνας, χώρος, παραχωρήθηκε από κάποιο Γυμνάσιο του νησιού και όχι από τον Δήμο ή κάποιους άλλους αρμόδιους, έστω. Θαρρώ όμως ότι σημασία έχει η θέληση και η αγάπη των μελών, 76 τον αριθμό ως σήμερα, που πασχίζουν κάθε μέρα να είναι παρόντες ακόμα και σε αργίες και σε γιορτές για να προσφέρουν φαγητό σε ανθρώπους που είναι εκεί και το ζητούν. Απ' ότι ένιωσα συμμετέχοντας, το μόνο που μπορώ να πω και να φωνάξω είναι ότι σε τέτοιες -αλλά και σε καλύτερες ή χειρότερες εποχές- το μόνο που ''σώζει'', που εξελίσσει, που δίνει ευτυχία, είναι η αλληλεγγύη. Η προσφορά στον διπλανό μας, το μοίρασμα αυτού του λίγου που έχει ο καθένας μας. Δεν χρειάζονται πολλά. Μόνο θέληση και μάτια ανοιχτά και να μην προσπερνάμε τα κουτιά στα σουπερμάρκετ όπου συλλέγονται είδη πρώτης ανάγκης, τις προσπάθειες πολιτών για παζάρια αλληλεγγύης και κάθε είδους συναγερμό που περνά δίπλα μας και χτυπά ξυπνώντας την ανθρωπιά μας. Ίσως αυτός ο συναγερμός χτυπήσει κάποτε και για εμάς. Ποτέ δεν ξέρεις…

protagon.gr

Η Συνέλευση Χαλέπας για την πρόταση - διαμαρτυρία του εμπορικού συλλόγου

Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση λυγίζει όλα τα λαϊκά νοικοκυριά είναι φυσικό να δημιουργούνται γκρίνιες και αντιπαραθέσεις.
Όχι όμως να φτάνουν και μέχρι το σημείο να θεωρούνται υπεύθυνοι για τα λουκέτα και τις εισπρακτικές μειώσεις, συσσίτια που λειτουργούν μετά τις 9 μ.μ. 

Πρόκειται για την Κοινωνική Κουζίνα που προσφέρει φαγητό στους άστεγους και πεινασμένους της πόλης μας. 

Ο εμπορικός σύλλογος θα πρέπει να σκεφτεί ότι όταν η ανεργία φτάνει στα επίπεδα του 1960, όταν η φορολογία γίνεται φοροληστεία, όταν τα χαράτσια πέφτουν βροχή τα μαγαζιά δεν κλείνουν από τους ''απόκληρους''. 

Ο θάνατος του ''εμποράκου'' έρχεται από τα παλιά και νέα μνημόνια. 
Από τις απολύσεις, από τις μειώσεις των μισθών μας, από τα πολυκαταστήματα που τελικά επιβιώνουν και στέλνουν στην ανεργία χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Τα μαγαζιά κλείνουν γιατί εμείς πλέον δεν μπορούμε να καλύψουμε βασικές ανάγκες.

Ο εχθρός μας είναι κοινός και όταν διεκδικούμε θα πρέπει να είμαστε μαζί. Αν οι αγρότες δεν έχουν τιμές στα προϊόντα τους, αν ο τουρισμός δεν αφήνει τίποτε στον τόπο μας, αν και αυξάνεται, αν και έρχονται κρουαζιερόπλοια, τότε όσο καλά και αν στολιστούν οι δρόμοι, όσο τάξη και ησυχία και αν επικρατεί, η κίνηση θα πέφτει μέρα με την ημέρα.

Συνέλευση Χαλέπας

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΧΑΝΙΩΝ κ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΣΟΥΔΕΡΩΝ

Έχετε δίκιο...μόνο μαύρες κορδέλες φτάνουν όταν όλοι οι υπόλοιποι, εν δυνάμει πελάτες σας, απεργούν γιατί βλέπουν μισθούς και συντάξεις να τους τα παίρνει η κυβέρνηση για να τα δώσει στους δανειστές των τραπεζών. 

Έχετε δίκιο και μάλιστα απόλυτο, όταν όλοι οι συμπολίτες σας ιδιωτικοί και δημόσιοι που δεν έχουν να πληρώσουν ΔΕΗ, χαράτσια, φόρους κλπ, ότι ενοχλούνται και δεν αγοράζουν σχεδόν τίποτα από την ενοχλητική Κοινωνική κουζίνα..

Έχετε δίκιο να θέλετε να εξοστρακίσετε Έλληνες και μετανάστες από το τέλος του δρόμου της Τσουδερών γιατί όπως είναι γνωστό σε όλους, οι πελάτες σας ψωνίζουν από τις 8,30μμ μέχρι τις 9,30μμ..άσχετα ότι κλείνετε τα μαγαζιά σας στις 9,00.

Έχετε δίκιο ότι έχει πέσει ο τζίρος σας και έχουν κλείσει τόσα μαγαζιά στα Χανιά, όχι από το ότι έχουν μειωθεί τα εισοδήματα των πολιτών, όχι επειδή οι τράπεζες κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους, όχι επειδή οι άνεργοι είναι σε επίπεδα ρεκόρ, ούτε βέβαια ότι πολυεθνικά μονοπώλια ήρθαν στα Χανιά (και κάνατε και τους τζάμπα μάγκες ότι θα τα διώξετε!!!), τίποτα από όλα αυτά..

Φταίει η Κοινωνική κουζίνα που στεγάζεται στη προτελευταία πόρτα πριν την Δασκαλογιάννη..

Έχετε δίκιο ότι αυτοί εκεί σκέφτονται, 100-130 άτομα, πεινασμένα, άστεγα,  άνεργα, παγιδευμένα στο τίποτα και το πουθενά, θύματα του συστήματος που λατρεύετε και εξυμνείτε ...μετανάστες και Έλληνες (που αυξάνονται), και δε σκέφτονται εσάς με τις glamour βιτρίνες.

Αυτοί οι Δον Κιχώτες φταίνε για όλα..Βάλτε όλα τα μέσα που διαθέτετε σαν παιδιά με "γνωριμίες"στην εξουσία, στη διαπλοκή, στη διοίκηση της πόλης να τους εξορίσετε γιατί θέλετε να κάνετε γιορτές και σεις...να τα "οικονομήσετε"

Εξ άλλου το σύστημα που λατρεύετε λέει ..μακριά από μένα και όπου θέλει ας είναι..και αλληλεγγύη προσεχώς..

Ένα πράγμα όμως να έχετε στο μυαλό σας, όταν θα έρθει η ώρα κάποιων από σας, θα είστε ΑΠΟΛΥΤΑ μόνοι..

Φυσικά φταίει η Κοινωνική κουζίνα για τα δεκάδες μαγαζιά που κλείσανε σε Κισσάμου, Κυδωνίας, Ποτιέ και σε μικρούς κάθετους δρόμους και γειτονιές της πόλης..γι αυτά τα πρώην μέλη σας βγάλατε καμιά ανακοίνωση?

Ελπίζουμε βέβαια ότι θα έχετε νέα μέλη, επίλεκτα και επίτιμα,,,τους νέους μαυραγορίτες, τους"ενεχυροδανειστές", αν και πραγματικά σας ευχόμαστε να μη γίνετε κάποτε ...πελάτες τους!!!

Αυτά και καλές γιορτές και φυσικά χωρίς τύψεις, αυτές είναι για ευαίσθητους.

Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών Χανίων

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Χανίων για την Κοινωνική Κουζίνα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων εκφράζει τη συμπαράστασή της στη δράση της συλλογικότητας της Κοινωνικής Κουζίνας η οποία, παρά την υποδειγματική λειτουργία της, εξακολουθεί να απειλείται από τον Δήμο Χανίων, με έξωση από το χώρο του 1ου Γυμνασίου στην οδό Τσουδερών.

Η Κοινωνική Κουζίνα που δραστηριοποιείται κυρίως στη σίτιση απόρων κατοίκων χωρίς διάκριση εθνικότητας, φύλου ή φυλής, δρα παράλληλα με τα συσσίτια της Σπλάντζιας, το Κοινωνικό Στέκι Μεταναστών και άλλες συλλογικότητες στο χώρο της Σπλάντζιας. Οι δράσεις αυτές σε συνδυασμό με τις δράσεις της νεολαίας που ζει στην περιοχή, αλλά και με άλλες πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται στα στενά της Σπλάντζιας αναδεικνύουν τη γειτονιά και τους κατοίκους της, ως γειτονιά της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της εναλλακτικότητας.

Σε περιόδους κρίσης, η ουσία της ανθρώπινης ψυχής είναι η αλληλεγγύη και η προσφορά του ενός στον άλλο. Όσοι ζουν και δραστηριοποιούνται στη Σπλάντζια το αποδεικνύουν αυτό έμπρακτα με το βηματισμό τους, ένα βηματισμό που κινείται στα χνάρια ενός από αυτούς που την αγάπησαν και έδρασαν προδρομικά σε αυτήν, του Κωστή Νικηφοράκη.

Δεν κατανοούμε την ιδιαίτερη σπουδή να μεταφερθεί η Κοινωνική Κουζίνα στο παλαιό ψυχιατρείο, δηλαδή να εξοβελιστεί σε έναν χώρο μη προσβάσιμο για όσους έχουν ανάγκη τη δράση της και ουσιαστικά να καταστεί αναποτελεσματική. Η δύσκολη κατάσταση των εμπόρων της περιοχής δεν σχετίζεται με τη δράση των συσσιτίων στην περιοχή, αλλά με τις πολιτικές που διαλύουν το μικρομεσαίο εμπόριο, τις ίδιες πολιτικές πού οδηγούν καθημερινά δεκάδες ανθρώπους στην πόρτα της Κοινωνικής Κουζίνας. Αυτές τις πολιτικές θα τις παλέψει η κοινωνία ενωμένη κι όχι αλληλοσπαρασσόμενη.

Αν η μεταστέγαση είναι απαραίτητη, η δημοτική αρχή οφείλει να βρει δημόσιο ή δημοτικό χώρο, εντός του αστικού ιστού για την μεταστέγαση της Κοινωνικής Κουζίνας, με τρόπο που να γίνονται σεβαστές οι αρχές της συλλογικότητας δηλαδή η αυτοοργάνωση και η απουσία οποιουδήποτε άμεσου ή έμμεσου ελέγχου –οικονομικού, πολιτικού ή άλλου.

Καλούμε την χανιώτικη κοινωνία να στηρίξει με κάθε τρόπο, έμπρακτα και ηθικά, την Κοινωνική Κουζίνα ως δράση αλληλεγγύης και αντίστασης στην εξαθλίωση που αγγίζει όλο και περισσότερο κόσμο συνεπεία της μνημονιακής πολιτικής.

Το Γραφείο Τύπου

Του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Χανίων

Τα κριτήρια της «αλληλεγγύης» κατά τον Εμπορικό Σύλλογο Χανίων

Εντύπωση προκάλεσε η χθεσινή ανακοίνωση του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων αναφορικά με τα όρια της «αλλεληγγύης». Στην ανακοίνωση γίνεται ένας διαχωρισμός της αλληλεγγύης προς τους “παθόντες” και βγαίνει το συμπέρασματα πως και κάποιοι άλλοι αξίζουν την αλληλεγγύη (δηλαδή οι έμποροι), αλλά η «αλληλεγγύη» προς τους εμπόρους προστάζει κάποιοι άλλοι να εξαφανιστούν, να κρυφτούν. Να φύγουν μακριά, γιατί αν δε φύγουν, τότε θα γίνουμε κι εμείς σα κι αυτούς, δηλαδή «παθόντες», που πλέον, όπως αναγνωρίζουν, κανείς δεν απέχει πολύ από το να φτάσει στην ίδια κατάσταση! Λοιπόν μακριά! Ξου! Ναι! Αυτό λέει ουσιαστικά η ανακοίνωση. Δεν αρνούνται την «κοινωνική προσφορά», αλλά, επιτέλους, ας συμβεί… κάπου αλλού.

Όλ’ αυτά με αφορμή τα συσσίτια της Κοινωνικής Κουζίνας. Λες και για τα χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα φταίνε αυτοί που πτωχεύουνε, αυτοί που πεινάνε κι αυτοί που προσφέρουν την αλληλεγγύη τους.

Είναι απογοητευτική η στάση του Εμπορικού Συλλόγου διπλά. Όταν σήμερα κυριαρχούν 2 ειδήσεις. Η πρώτη είδηση: «1 επιχείρηση ανοίγει / 4 κλείνουν» και η δεύτερη «Σε 68.000 υπολογίζονται οι εμπορικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις που διέκοψαν τη δραστηριότητά τους από τις αρχές του 2011 μέχρι τον Απρίλιο».

Ο Εμπορικός Σύλλογος Χανίων σιωπεί γι’ αυτά τα ζητήματα, δε συμμετέχει στις κινητοποιήσεις των πολιτών, αυτών που αποτελούν και τους καταναλωτές των καταστημάτων τους, και βάζει… «μαύρες κορδέλες», δεν αναζητεί τρόπους ώστε να στηριχθούν ουσιαστικά επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν ΤΡΟΜΕΡΕΣ δυσκολίες, αποδέχεται ως αναπόδραστη αυτή την πραγματικότητα, κι επιλέγει τον δρόμο του κανιβαλισμού.

Καλεί ο Εμπορικός Σύλλογος, λοιπόν, το δήμαρχο να “καθαρίσει” τον τόπο από τους “παθόντες” (κάτι σα το “να ξεβρωμίσει ο τόπος” της Χ.Α. ακούγεται). Τέτοια «κάθαρση» ζητούν, (γιατί αυτοί μπορούν μονάχα) για να μπορούν να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Λες και τα συσσίτια (που ξεκινούν μετά τις 8 το βράδυ) φταίνε για την απουσία «εορταστικού κλίματος». Για να μπορούν, δηλαδή, να ανταγωνισθούν για το πενιχρό πλέον εισόδημα των Χανιωτών που όλο και λιγοστεύει. Αυτοί οι Χανιώτες που μπορεί να γίνουν «παθόντες». Ως τότε, όμως, ζητούν «αλληλεγγύη». Αυτή είναι η ΛΥΣΗ που προτείνει ο Εμπορικός σύλλογος Χανίων. Και μάλιστα θέλει οι σημερινοί “παθόντες” να πάνε όσο πιο μακριά γίνεται. Ορίζουν μάλιστα τον τόπο: «στο Παλιό Ψυχιατρείο». Εν δυνάμει δηλαδή όλοι μας, για εκεί μας ετοιμάζουν, έτσι όπως πάνε τα πράγματα… μνημειώδης ανακοίνωση, συλλεκτική.

Εξοργιστικό ακόμα παραπάνω, γιατί είναι σα ο Εμπορικός Σύλλογος Χανίων να έχει αποδεκτεί πως εφόσον τα μέτρα που επιβάλλουν είναι αναπόφευκτα, κι αφού λοιπόν δε μπορούμε να τα βάλουμε με τους από πάνω, αναπόδραστα, το μόνο που μας μένει είναι να τα βάλουμε με τους από κάτω, να ανταγωνιστούμε για τα ψίχουλα που έχουν απομείνει. Κι όποιος αντέξει… Δηλαδή, οι έμποροι, δια του συλλόγου τους, αποδέχονται τον καννιβαλισμό ως τρόπο επιβίωσης. Θα φύγετε εσείς για να δούμε ποιοι από εμάς θα απομείνουν και ποιοι θα φύγουν. Συγχαρητήρια.

Αναγνωρίζουμε πως η κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλές επιχειρήσεις είναι δραματική. Όμως, τέτοιες ανακοινώσεις, τόσο το ύφος όσο και το περιεχόμενο είναι απαράδεκτες. Θα έπρεπε να κοιτούν πως να κτίσουν γέφυρες με τον κόσμο όχι πώς να τις γκρεμίζουν. Το πνεύμα των εορτών, άλλωστε, ποιο είναι; Τι προστάζει; Την εκδίωξη των «παθόντων»; Στο σπήλαιο της Βηθλεέμ γεννήθηκε ο Χριστός. Την ανθρωπιά μας δεν πρέπει να την απωλέσουμε. Ίσως, στο απώτερο μέλλον, να είναι το μόνο που θα μας έχει απομείνει. Και το πιο ουσιαστικό.

Επίσης, ρωτούμε, ζητούμε δηλαδή μια διευκρίνηση: Ποιος έγραψε τη συγκεκριμένη ανακοίνωση; Είναι ανακοίνωση του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων ή των εμπόρων της οδού Τσουδερών;

Η βάσιμη υποψία μας είναι πως το δεύτερο ισχύει εφόσον μιλά προς τους αναγνώστες ως «εμείς οι έμποροι του πεζόδρομου της οδού Τσουδερών». Εφόσον αυτό ισχύει, τότε ο Εμπορικός Σύλλογος καθώς συμφωνεί θα μπορούσε να την συνυπογράψει. Γιατί όμως εκδόθηκε από τον Εμπορικό σύλλογο Χανίων; Είναι η θέση όλων των εμπόρων των Χανίων αυτή; Όλοι οι έμποροι των Χανίων συνυπογράφουν ως «έμποροι του πεζόδρομου της οδού Τσουδερών». Ζητείται άμεσα διευκρίνηση.

agonaskritis.gr

Δήμος Πολιτών ή Δημοσ-ιων σχέσεων;

Επιτέλους ο Δήμος Χανίων με την ανακοίνωσή του της προπερασμένης Δευτέρας αποφάσισε να τοποθετηθεί ανοιχτά στο θέμα της στέγασης της Κοινωνικής Κουζίνας, εγκαταλείποντας, – θέλουμε να ελπίζουμε – την μέχρι τώρα τακτική των παρασκηνιακών όσο και εξωθεσμικών παρεμβάσεων στο συγκεκριμένο ζήτημα. Υπάρχουν, βέβαια, αρκετά ερωτηματικά για την εγκυρότητα της παραπάνω τοποθέτησης, αφού, εξ όσων γνωρίζω, ουδέποτε τέθηκε υπόψιν του Δημοτικού Συμβουλίου, άρα αποτελεί πρωτοβουλία της πλειοψηφούσας παράταξης του κ. δημάρχου. Εκτός όμως από την τυπική πλευρά του ζητήματος υπάρχει και η ουσία.

Παρόλο, λοιπόν, που η ανακοίνωση εκείνη συντάχθηκε «προς αποκατάσταση της πραγματικότητας», στην πραγματικότητα οι ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις που περιέχει είναι τόσες πολλές που είναι αδύνατο να απαντηθούν στα στενά πλαίσια της παρούσας επιστολής. Ας αρκεστούμε να επισημάνουμε τις πιο κραυγαλέες:

1. Η παραχώρηση του χώρου από τη Σχολική Κοινότητα του 1ου Γυμνασίου έγινε για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών της Κοινωνικής Κουζίνας μέχρι την αξιοποίηση του για τη δημιουργία σχολικού μουσείου και βιβλιοθήκης και όχι για οποιασδήποτε μορφής εμπορική εκμετάλλευση. Από την άλλη, η αναφορά στην ανακοίνωση σε «διανομή συσσιτίου σε ανθρώπους της παλιάς πόλης» ως όρου χρήσης του χώρου, εκτός του ότι είναι ανυπόστατη, αφήνει πολλά περιθώρια για ξενοφοβικές ερμηνείες προσπαθώντας να ορθώσει απάνθρωπες διαχωριστικές γραμμές στα κοινωνικά προβλήματα.

2. Η Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αντίθετα με ό,τι υποστηρίζεται, με ομόφωνες αποφάσεις της όχι μόνο επικροτεί και στηρίζει το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας αλλά και επιτρέπει την παραμονή της στο συγκεκριμένο χώρο μέχρι την εξεύρεση ενός κατάλληλου δημόσιου χώρου για τη μεταστέγασή της.

3. Από τις καταγγελίες και αποφάσεις που επικαλείται η ανακοίνωση άλλες είναι ανύπαρκτες και άλλες προέρχονται από φορείς που δεν έχουν καμιά σχέση με την υπόθεση. Η άκριτη όμως, και μεροληπτική ανακύκλωση επιχειρημάτων ότι η παρουσία της Κοινωνικής Κουζίνας συνδέεται με την αύξηση της εγκληματικότητας στην περιοχή, πέρα από το να έρχεται σε κατάφωρη σύγκρουση με την πραγματικότητα, αποκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα των συντακτών της.

4. Αναφορικά με τις προτάσεις του Δήμου για μεταστέγαση, οι δύο πρώτες και αόριστες είναι και δεν παρέχουν καμία εγγύηση για τη συνέχιση της λειτουργίας της Κουζίνας, ενώ ο χώρος που προτείνεται (παλαιό Ψυχιατρείο) είναι εντελώς ακατάλληλος, αφού, αποκομμένος από τον αστικό ιστό καθώς είναι, αποτελεί απλά μια προσπάθεια «κουκουλώματος» του προβλήματος και «γκετοποίησης» της λειτουργίας του συσσιτίου.

5. Ο Δήμος συνηθίζει αυτάρεσκα να υποστηρίζει ότι στηρίζει τις κοινωνικές δομές της πόλης. Τα γεγονότα δείχνουν όμως ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν έκανε καμία σοβαρή προσπάθεια εξεύρεσης χώρου, όπως είχε υποχρέωση, αλλά επιπλέον χρησιμοποιεί όση εξουσία διαθέτει κυρίως για να δυσχεράνει το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας. Μάλλον ο ανεξάρτητος και αλληλέγγυος χαρακτήρας του συσσιτίου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα του Δήμου περί κοινωνικής δράσης, όπως αυτά εκφράζονται από τον τρόπο λειτουργίας των αντίστοιχων δικών του δομών (Κοινωνικό Παντοπωλείο, Κοινωνικό Φροντιστήριο).

Ας αποφασίσει, λοιπόν, αν θα συνεχίσει την πολιτική των δημοσίων σχέσεων και των επικοινωνιακών «πυροτεχνημάτων» ή αν, επιτέλους, θα σταθεί στο πλευρό των ενεργών πολιτών στην καθημερινή τους μάχη ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας που υποβαθμίζουν τη ζωή μας, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, και σπρώχνουν στην ανέχεια και την απελπισία όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας.

Χρήστος Παπαδάκης

Εκπαιδευτικός

agonaskritis.gr

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ

Καλούμε σε ανοικτή σύσκεψη τη Δευτέρα 19/11 στις 7 μμ  στο εργατικό κέντρο Χανίων συλλογικότητες, σωματεία, φορείς και κάθε έναν που καταλαβαίνει ότι η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι μονόδρομος απέναντι στην ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, το ΦΟΒΟ και το ΦΑΣΙΣΜΟ, να αγωνιστούμε μαζί!

Ο δημόσιος λόγος της Κοινωνικής Κουζίνας

Η κοινωνική Κουζίνα, ξεκινώντας τον Ιούλιο του 2011 στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς ως μια δράση των Αγανακτισμένων Χανίων, στεγάστηκε  τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου στην οδό Τσουδερών, σε χώρο που ανήκει στο 1^ο Γυμνάσιο Χανίων με τη στήριξη του σχολικής κοινότητας, συμπολιτών μας και πλήθους συλλογικοτήτων  που δρουν στην πόλη. Έκτοτε παρέχει στο συγκεκριμένο χώρο καθημερινά δείπνο σε περισσότερους από  200 ανθρώπους και οικογένειες. Η λειτουργία της στηρίζεται στην ανιδιοτελή  προσφορά τροφίμων και υπηρεσιών από πολίτες των Χανίων. Η οργάνωση της λειτουργίας της στηρίζεται στις αποφάσεις των τακτικών συνελεύσεων που πραγματοποιούνται κάθε βδομάδα. Στόχος της δράσης της είναι να αναδείξει την αλληλεγγύη, την αντίσταση και την αυτοοργάνωση ως  θεμελιώδεις  και αναντικατάστατες αξίες της κοινωνικής Συμβίωσης .

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ;

Η Κοινωνική Κουζίνα αρθρώνει σήμερα δημόσιο λόγο καθώς ύστερα από ενάμιση  χρόνο αποτελεσματικής λειτουργίας της, εξακολουθεί να απειλείται με έξωση από την οδό Τσουδερών, καλούμενη σε επανειλημμένες άτυπες συσκέψεις με αντιπροσώπους του δημοτικού συμβουλίου, χωρίς να της προτείνεται άλλος δημόσιος χώρος εντός του κέντρου της πόλης ώστε να συνεχίσει να ικανοποιεί τις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες σίτισης που παρουσιάζονται εξαιτίας της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής.

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν όσοι απεργάζονται το κλείσιμο της Κοινωνικής Κουζίνας είναι από παράλογα  έως ρατσιστικά . Ενοχλούνται από το γεγονός ότι οι πολλοί  σιτιζόμενοι είναι πρόσφυγες και μετανάστες σαν να μην είναι άνθρωποι και αυτοί που χτυπιούνται από την κρίση και την ανεργία το ίδιο και  με τους ντόπιους συμπολίτες μας.

Υποστηρίζουν ότι η λειτουργία της Κοινωνικής Κουζίνας βλάπτει την κίνηση των καταστημάτων της περιοχής. Ένα συσσίτιο που προσφέρεται 9-10μμ, μετά το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων, βλάπτει άραγε περισσότερο από την ανεργία και το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων ; Οσο για την προσπάθεια σύνδεσης του συσσιτίου με δύο κλοπές που έγιναν πρόσφατα σε μαγαζιά της περιοχής τι να πει κανείς; Στις άλλες γειτονιές της πόλης δεν γίνονται σχεδόν καθημερινά κλοπές και ληστείες; Ολες σχετίζονται με τη λειτουργία συσσιτίων, κοινωνικών παντοπωλείων και ιατρείων ή με τις μνημονιακές πολιτικές; 

Γιατί κύριοι ιθύνοντες της πλειοψηφίας του δήμου να μη θεωρήσουμε ότι οι πραγματικοί υπαίτιοι της αυξανόμενης εγκληματικότητας είναι οι «σωτήρες-πολιτικοί εκείνοι που υπογράφουν τα μνημόνια και τα επιβάλλουν με τη βία-τηλεοπτική, αστυνομική  και άλλη-, αυξάνοντας τα κέρδη των δανειστών-αγορών, ενώ βυθίζουν σε ύφεση την οικονομία, διαλύουν το κοινωνικό κράτος και καταδικάζουν στην ανέχεια και την εξαθλίωση μεγάλο τμήμα της κοινωνίας; Από πότε η αλληλεγγύη ποινικοποιείται;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Πιστεύουμε ότι η αλληλεγγύη που εκφράζεται από τα μέλη της Κουζίνας καθημερινά μέσω της προσφοράς του δείπνου, καθώς και η στήριξη από άλλες συλλογικότητες, αποτελούν πολιτική, ηθική, και κοινωνική ανάληψη ευθύνης και απάντηση στη βαναυσότητα μιας αυταρχικής εξουσίας που χρησιμοποιεί τις ιδεοληψίες του φασισμού για να διαλύσει την κοινωνική συνοχή και να αποτρέψει τη συλλογική διεκδίκηση. Δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε μαζί με όλη την χανιώτικη κοινωνία για την συνέχιση της διανομής συσσιτίου σε όποιον έχει ανάγκη. Παλεύουμε για την αναχαίτιση πολιτικών, μνημονίων και τοπικών διαπλοκών που μόνο στρατιές ανέργων και πεινασμένων «γεννούν» και ως εκ τούτου την ανάγκη πολλαπλασιασμού συσσιτίων και άλλων δομών ή δικτύων αλληλεγγύης.

Για την Κοινωνική Κουζίνα Χανίων και τα “δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης”

Tου Ειρηναίου Μαράκη στον Αγώνα της Κρήτης

Ένα χρόνο λειτουργίας και δράσης στα κινηματικά ζητήματα της πόλης μας συμπλήρωσε η Κοινωνική Κουζίνα Χανίων, που αποτελεί ώριμο τέκνο της οργής και της αγανάκτησης χιλιάδων συμπολιτών μας που βγήκαν στις πλατείες πέρσι το καλοκαίρι ενάντια στις εγκληματικά αντεργατικές πολιτικές της Τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της. 

Μάλιστα, ένα χρόνο μετά, η ειλικρινής διάθεση των συμμετεχόντων στην Κοινωνική Κουζίνα να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, στην κοινωνία και στον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους οικονομική και πολιτική καταπίεση ή η γόνιμη παρέμβαση τους ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή, τους έχουν καταστήσει διακριτό και πολύ χρήσιμο κομμάτι της κοινής αγωνίας για καλύτερες και δικαιότερες συνθήκες ζωής. 

Η Κοινωνική Κουζίνα, παιδί της ανάγκης να στηθεί ένα δυναμικό δίκτυο αλληλεγγύης που θα στηρίζει άπορους συμπολίτες μας χωρίς κανένα διαχωρισμό θρησκείας ή καταγωγής, διοργάνωσε την Παρασκευή 14/6 γιορτή ενίσχυσης των συσσιτίων στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς με την παράσταση “Ο Καραγκιόζης σε Ρεμπέτικο Χαβά” του Νίκου Μπλαζάκη.

Μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη της δραστηριοποίησης της, αρχικά ως συσσίτιο των Αγανακτισμένων στην πλατεία Αγοράς και ύστερα στεγασμένη σε καλύτερο και ασφαλέστερο χώρο, η Κουζίνα αντιμετώπισε πλήθος προβλημάτων με επιτυχία, βασισμένη στην ενεργό συμπαράσταση χιλιάδων συμπολιτών μας αποδεικνύοντας το αλληλέγγυο πρόσωπο της πόλης μας ενάντια σε κάθε είδους καταστολή είτε από πλευράς κεντρικής διοίκησης, είτε από την πλευρά του, μέχρι το κόκκαλο, μνημονιακού Δήμου Χανίων. 

Και δεν υπερβάλλω όταν γράφω για καταστολή. Η μάχη να εκδιωχθεί η Κουζίνα από το χώρο που στεγάζεται, είναι ανοιχτή. Να σημειώσω, για να αποφευχθούν και οι όποιες παρανοήσεις, ότι για να βρεθεί νέος καταλληλότερος χώρος, που ασφαλώς χρειάζεται απαιτείται οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να μην βλέπουν ανταγωνιστικά τις όποιες δράσεις που συμβάλλουν στην κοινωνική αναγκαιότητα των ημερών μας. Βέβαια, υπάρχει ριζική διαφορά αντιλήψεων για το πως θα παρεμβαίνουν οι πολίτες στα κοινά κι αυτό δυσκολεύει τα ζητήματα. Αλλά πάντα μπορεί να βρεθεί πεδίο συνεννόησης…

Τα “δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης”

Η Κοινωνική Κουζίνα όμως δεν είναι το μόνο δίκτυο αλληλεγγύης στην πόλη μας. Σε κάθε πόλη και νομό δημιουργούνται τέτοια κέντρα και πρωτοβουλίες που αντιτάσσονται στην ανεδαφική και πολλές φορές υποκριτική “φιλανθρωπία” της Εκκλησίας, των αστικών ΜΜΕ και διάφορων δημόσιων φορέων. Αρκούν όμως αυτές οι προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε την ανελέητη κοινωνική λαίλαπα και την επίθεση στα δημοκρατικά μας δικαιώματα; Η απάντηση δεν είναι εύκολη αλλά θα επιχειρήσω να δώσω μια συνοπτική απάντηση, έχοντας ως κρατούμενο, την απαραίτητη στοιχειοθέτηση απαντήσεων πάνω στα ζητήματα επιβίωσης που τόσο δραματικά βάζει η οικονομική κρίση.

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα “δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης” ακόμα κι αν περάσουν σε ευρύτερες δραστηριότητες δεν έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν τα ουσιαστικά προβλήματα της κρίσης. Η κοινωνική ασφάλιση, η υπεράσπιση της δωρεάν δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης, το δίκτυο των παιδικών σταθμών, η φροντίδα των ηλικιωμένων, που αποτελούν απαραίτητα στοιχεία του “κοινωνικού κράτους”, είναι αποτέλεσμα των αγώνων που έχει δώσει η εργατική τάξη από τη δεκαετία του ’60 και ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Όπως σημειώνει ο Λέανδρος Μπόλαρης : “οι ιδιωτικοποιήσεις, οι περικοπές, η επιβολή “κριτηρίων της αγοράς” σε μια σειρά οργανισμούς κοινής ωφέλειας ή πρόνοιας, είναι πλευρές της προσπάθειας που κάνει το αστικό κράτος για λογαριασμό της κυρίαρχης τάξης να μειώσει τον “κοινωνικό μισθό”, να βάλει τους εργάτες να πληρώνουν γι’ αυτές τις υπηρεσίες αυξάνοντας έτσι έμμεσα το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Η διάρκεια των επιθέσεων δείχνει, όμως ότι δεν είναι εύκολο ακόμα και για την πιο “ακραία” νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να ξεθεμελιώσει αυτές τις κατακτήσεις. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο πιο σημαντικός είναι η πεισματική, σκληρή αντίσταση των εργατών σε αυτές τις επιθέσεις. Τα “δίκτυα αλληλεγγύης” δεν μπορούν καν να συγκριθούν σε μέγεθος και αποτελεσματικότητα με όλα όσα είχε κερδίσει η εργατική τάξη”. 

Δεύτερο, υπάρχει ο υπαρκτός κίνδυνος τα “δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης” να αποτελέσουν την Κερκόπορτα μέσω της οποίας ένα κομμάτι της Αριστεράς μπορεί να εγκαταλείψει κάθε πραγματική μάχη στο κίνημα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στις περικοπές και σε όλες τις επιθέσεις των καπιταλιστών.

Συμπερασματικά, και για να απαντήσω στο ερωτημά μου, τα “δίκτυα αλληλεγγύης” χρειάζεται να συνδεθούν άμεσα με την οργανωμένη δύναμη και παρέμβαση της εργατικής τάξης ενάντια στην αποδόμηση του “κοινωνικού κράτους” και τη φασιστική απειλή ώστε να είναι νικηφόρος η αντίσταση μας. 

Πιστεύω, ότι η Κοινωνική Κουζίνα και οι συναγωνιστές που την αποτελούν, κινούνται προς την κατεύθυνση της ενωτικής δράσης και ότι πρέπει να στηρίξουμε τη δράση τους που δεν υπακούει στη λογική της αγοράς και του κέρδους και να οργανώσουμε από σήμερα τις νέες καθημερινές μάχες μας.

17.9.12

Οδηγός επιβίωσης....

Η κοινωνική κουζίνα Χανίων στη ΝΕΤ 11 Ιουνίου 2012

Γράφοντας για την αλληλεγγύη

Από: Γιώργος Κώνστας
Δημοσιεύθηκε στις: 21-05-2012 Χανιώτικα νέα
«Θέλαμε απλά να αναδείξουμε την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πλέον μας αγγίζει όλους», λένε οι μικροί δημοσιογράφοι του μαθητικού περιοδικού του 5ου Γυμνασίου Χανίων, που κέρδισαν το 1ο πανελλήνιο βραβείο για το καλύτερο ρεπορτάζ στον ετήσιο διαγωνισμό της εφημερίδας 'Τα Νέα'.
Με τη στήριξη και την καθοδήγηση των καθηγητριών τους φιλολόγων, κας Μαρίας Κατσαρού και κας Βάσως Πατινιωτάκη, τα παιδιά κέρδισαν το πρώτο βραβείο για το 4σέλιδο ρεπορτάζ τους με τίτλο 'Αλληλεγγύη', που ερευνά τις κοινωνικές δράσεις στην πόλη και στη γειτονιά τους στην Ελλάδα του Μνημονίου.
Επιτόπια έρευνα στο συσσίτιο της 'Κοινωνικής κουζίνας' και συζήτηση με σιτιζόμενους και μέλη της πρωτοβουλίας, συνέντευξη με τον πατέρα Α. Σαπουνάκη, αλλά και επίσκεψη στα γραφεία των 'Γιατρών του Κόσμου' και συνομιλία με μέλος του Δ.Σ. της ανθρωπιστικής οργάνωσης. Ολα αυτά δοσμένα με μεγάλη δημοσιογραφική ακρίβεια και με πραγματική παιδική - εφηβική ευαισθησία.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
«Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα συσσίτια, σε μια εποχή που έχει αυξηθεί πολύ σημαντικά ο αριθμός τους και στην πόλη μας, αλλά ακόμα και στη γειτονιά μας τη Νέα Χώρα», λέει η Μαρία Πόποβα. Η Αφροδίτη Μαυροματάκη και η Αλεξάνδρα Λιονάκη ήταν ανάμεσα στα παιδιά που επισκέφθηκαν το συσσίτιο της 'Κοινωνικής Κουζίνας'. «Το σημαντικό είναι ότι μιλήσαμε με ανθρώπους που έτρωγαν εκεί. Μιλήσαμε με δύο μετανάστες που μας εξήγησαν τους λόγους που έφυγαν από τη χώρα τους και πώς βρέθηκαν στην Κρήτη. Ηταν για μας ένα μάθημα ζωής», λέει η Αλεξάνδρα, ενώ η Αφροδίτη υπογραμμίζει πως «μέσα από το κείμενο θέλαμε να μεταφέρουμε ακριβώς τα γεγονότα και να μεταδώσουμε πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι οι αναγνώστες, αν βρίσκονταν μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους».
Γιατί, όμως, δεν διάλεξαν κάποιο άλλο θέμα, πιο ευχάριστο και πιο συμβατό με την εφηβική αθωότητα, είναι το ερώτημά μας; «Διανύουμε μια περίοδο πολύ δύσκολη, επομένως δεν νομίζω ότι θα ήταν σωστό να γράφαμε για θέματα όπως την αγαπημένη μας ομάδα, ο αθλητισμός, το Διαδίκτυο, αλλά για θέματα που αφορούν την κοινωνία και για προβλήματα που θα τα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον», απαντά ο Στέφανος Μαυροδημητράκης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Τζίνα Αναστασάκη. «Δεν είναι όλα τα πράγματα στη ζωή ευχάριστα, θέλαμε να αναδείξουμε μια άλλη πραγματικότητα που πλέον βιώνουν όλο και περισσότεροι συνάνθρωποι μας», αναφέρει.

ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ
Οι μαθητές βρέθηκαν και στην Ενορία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και η Ελένη Δασκαλάκη πήρε συνέντευξη από τον παπά Αντώνη στο πλαίσιο του ρεπορτάζ της 'Αλληλεγγύης'. «Προσωπικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση η στήριξη που προσφέρει η συνοικία στα συσσίτια, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών γι’ αυτά, ακόμα και του Δημοτικού. Ζητήσαμε να δούμε κάποιους από αυτούς που σιτίζονται, αλλά μας είπαν ότι καλύτερα όχι καθώς πολλοί εξ αυτών δεν θα ’θελαν να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία τους. Πολλοί είναι άνθρωποι της γειτονιάς μας», λέει η Ελένη.

ΣΤΟΥΣ 'ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ'
Ενας άλλος τομέας που επικέντρωσαν την έρευνά τους οι μικροί δημοσιογράφοι ήταν αυτός της ιατρικής βοήθειας. Γι’ αυτό και μίλησαν με το μέλος της ανθρωπιστικής οργάνωσης κα Ελευθερία Μουλουδάκη, ενώ μερικά παιδιά επισκέφθηκαν και το ιατρείο της οργάνωσης στην οδό Μπουνιαλή. «Γνωρίζαμε από παλιά την ύπαρξη της οργάνωσης και είχε πολύ ενδιαφέρον να μιλήσουμε με κάποιον μέσα από αυτή. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι πλέον υπάρχει πολύ κόσμος που δεν έχει τη δυνατότητα να πάει σε ιδιωτικούς γιατρούς ή σε Νοσοκομεία και αναζητά ιατρική βοήθεια στους 'Γιατρούς του Κόσμου'», είναι τα λόγια του Χρήστου Μαρονικολάκη, ενώ η Ραφαέλα Βαγγέλη έμεινε άφωνη από τις αφηγήσεις για τις αποστολές των 'Γιατρών του Κόσμου' σε χώρα όπως η Ουγκάντα. «Μας είπαν ότι τα παιδιά της Ουγκάντα, παρά του ότι ζουν σε τραγικές συνθήκες, είναι τα πιο χαρούμενα παιδιά που έχουν δει ποτέ, έχουν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό τους την ελπίδα», σημειώνει.
Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ έβαλε σε πολλές σκέψεις τα παιδιά, προκάλεσε συζητήσεις, προβληματισμό. «Πολλές φορές δεν είναι ανάγκη να δώσουμε κάποιο χρηματικό ποσό ή φαγητό. Αρκεί να πεις στον άλλο ότι είμαι δίπλα σου, να του πεις μια ζεστή κουβέντα. Αυτό είναι το κυριότερο», είναι τα λόγια του Γιώργου Καλαϊτζιδάκη, δείγμα των συναισθημάτων που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στους μαθητές.
«Αυτή τη στιγμή σε κάθε γωνιά της γης υπάρχει ένας άνθρωπος που υποφέρει. Ενα πιάτο φαγητό και η σκέψη μας ίσως είναι η καλύτερη στήριξη», καταλήγει η Μαρία Χατζηγιάννη.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
«Οταν ξεκινούσαμε στην αρχή της χρονιάς δεν περίμενα ότι θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα, πόσο μάλλον τη βράβευση. Χάρη στη βοήθεια των καθηγητριών μας, που μας έδωσαν ιδέες και μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι με την προσπάθειά μας θα τα καταφέρουμε», λέει η Ελένη Δασκαλάκη.
Η μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου, Λυδία Αλεξανδρίδη, επισημαίνει πως «αγχωθήκαμε μόνο στο τέλος για να προλάβουμε την έκδοση. Αν είχαμε παραπάνω χρόνο το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα καλύτερο», ενώ η Δήμητρα Μακράκη σημειώνει πως, παρά τον λιγοστό χρόνο, το βεβαρημένο πρόγραμμα των παιδιών, όλοι όσοι συμμετείχαν στην έκθεση κατάφεραν να πετύχουν. Τα παιδιά μιλάνε με θερμά λόγια για τις εκπαιδευτικούς τους κες Μαρία Κατσαρού και Βάσω Πατινιωτάκη και τη στήριξή τους. Χαρακτηριστικά ο Στέφανος Μαυροδημητράκης αναφέρει πως «αν δεν είχαμε τις καθηγήτριές μας και τη βοήθειά τους δεν πιστεύω ότι θα έβγαινε αυτό το περιοδικό. Ξόδεψαν πάρα πολύ χρόνο και κόπιασαν για να μας βοηθήσουν».

Μια έρευνα για τα γκράφιτι
«Πήγαμε σε διάφορες περιοχές, επισκεφθήκαμε όλα τα σχολεία, εντοπίσαμε τα γκράφιτι, τα φωτογραφίζαμε και γράφαμε μερικά πράγματα για το καθένα», εξηγεί ο Γιώργος Δετοράκης, ένα από τα παιδιά που έκαναν το ρεπορτάζ για τα γκράφιτι που καλύπτει ένα τρισέλιδο του περιοδικού. Αν και μόλις 'πρωτάκια' τα παιδιά έκαναν μια αξιόλογη δουλειά αναζητώντας στοιχεία για την τέχνη αυτή. «Προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτό που κάναμε», επεσήμανε ο Δημήτρης Γκέκας, ενώ ο Γιώργος Κωνσταντινίδης τονίζει πως «πλέον σε κάθε περιοχή βλέπεις γκράφιτι, είναι πολύ διαδεδομένο.
Βέβαια υπάρχουν και ζητήματα, όταν γίνονται σε τοίχους σπιτιών καθώς είναι πολλοί εκείνοι που το θεωρούν βανδαλισμό. Ισως αν γίνονταν σε παλιά σπίτια και εργοστάσια που είναι εγκαταλελειμμένα να μην υπήρχαν προβλήματα». Συμφωνώντας μαζί του ο Αλέξανδρος Παπαδάκης συμπληρώνει πως θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κατάλληλοι χώροι για γκράφιτι ή να ενσωματωθούν ως τέχνη σε εκδηλώσεις όπως πρόσφατα το 'School festival'.
«Για πολλά παιδιά το γκράφιτι είναι τρόπος ζωής. Επικοινωνούν μέσα από αυτό και θέλαμε να το δείξουμε αυτό με το δικό μας ρεπορτάζ», τονίζει ο Δημήτρης Γαυγιωτάκης. Τέλος, ο Κώστας Βαλίνης εκτιμά πως μέσα από το γκράφιτι εκφράζονται συναισθήματα και στην ουσία αποτελεί μια ξεχωριστή γλώσσα, που θα ήταν καλό να μένει σε τοίχους κτηρίων που δεν χρησιμοποιούνται».

Μια ματιά στις σχέσεις των δύο φύλων
Ενα τολμηρό, αλλά εξαιρετικά επίκαιρο και σημαντικό θέμα, επιχειρούν να προσεγγίσουν οι μαθήτριες που πραγματοποίησαν το ρεπορτάζ για τις σχέσεις των δύο φύλων που επίσης βρίσκεται στο περιοδικό του σχολείου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η συνέντευξη (ανώνυμη) με παιδιά για τις πρώτες ερωτικές τους σχέσεις στα εφηβικά τους χρόνια, η συνέντευξη με ψυχολόγο, αλλά και γυναικολόγο.
«Σκεφθήκαμε ότι το θέμα αυτό απασχολεί πολλά παιδιά. Θέλαμε να ακούσουμε τις απόψεις τους και πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ χρήσιμο και για τους γονείς», εξηγεί η Μαρία Χατζηγιάννη, ενώ η Εμμα Χατζαριάν τονίζει πως «στόχος μας ήταν να βοηθήσουμε να ενημερωθούν και να μην κάνουν λανθασμένα βήματα που θα τους σημαδέψουν για την υπόλοιπη ζωή τους. Διαπιστώσαμε και εμείς ότι τα περισσότερα παιδιά ξέρουν πράγματα. Με εξαίρεση ίσως τα αγόρια που είναι λιγότερο συναισθηματικά και σκέφτονται... το άλλο». Η Μαρία Χατζηγιάννη συμπληρώνει πως «το ρεπορτάζ είχε περισσότερο στόχο τα κορίτσια να μην καταπιέζονται από τη σχέση τους».

Συναυλία αλληλεγγύης στην “Κοινωνική Κουζίνα”

ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΕΛΩΝΕΙΟ
Εκδήλωση με 'μουσική αλληλεγγύης' για την ενίσχυση των συσσιτίων της 'Κοινωνικής Κουζίνας' σε μια εποχή 'σκληρής βίας απέναντι στην κοινωνία', πραγματοποιείται αύριο Κυριακή 18 Μαρτίου στις 7 μ.μ. στον χώρο του παλιού Τελωνείου. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό, ενώ στον χώρο του Τελωνείου θα πωλούνται διάφορα προϊόντα με συμβολικό αντίτιμο για την ενίσχυση του συσσιτίου.
«Αυτό που ζητάμε από τους Χανιώτες φίλους μας είναι να συνεχίζουν να στηρίζουν την ανιδιοτελή προσφορά της Κοινωνικής Κουζίνας, όπως έκαναν μέχρι σήμερα και τους ευχαριστούμε από καρδιάς γι’ αυτό. Η αλληλεγγύη, η αγάπη δεν αγοράζεται ούτε πουλιέται ούτε ζητιέται. Προσφέρεται απλόχερα στους συνανθρώπους μας όταν το έχουν ανάγκη. Η αλληλεγγύη μας κάνει και εμάς καλύτερους ανθρώπους», τόνισε η κα Νίκη Λατινάκη, μέλος της "Κοινωνικής Κουζίνας".
Στο μουσικό πρόγραμμα συμμετέχουν οι: Κώστας Αβυσσινός, Αρετούσα, Γιάννης Μελαμπιανάκης, Βασίλης Ψυλλάκης, 'Primavista' και 'Νοστωδία', όπως σημείωσε ο κ. Ν. Καρτσωνάκης, επίσης μέλος της συλλογικότητας, που υπογράμμισε πως πάνω από 150 άτομα σιτίζονται καθημερινά και από τη λειτουργία της "Κουζίνας" το περασμένο καλοκαίρι έχουν διανεμηθεί 40.000 μερίδες φαγητού.
«H Κοινωνική κουζίνα αποτελεί εξέλιξη του συσσιτίου που λειτουργούσαμε μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς. Με την θερμή πρωτοβουλία του 1ου Γυμνασίου να παραχωρήσει χώρο, το συσσίτιο στεγάστηκε και αυτή η πραγματικότητα εξασφαλίζει και τη ζεστασιά και την ανθρώπινη διάσταση του δείπνου για τους ανθρώπους αυτούς. Γιατί είναι αλήθεια πως οι συνθήκες στη Δημοτική Αγορά δεν ήταν οι καλύτερες Με δεδομένο ότι δεν χρηματοδοτούμαστε από κανένα κρατικό ή άλλης μορφής φορέα και οργανισμό παρά μόνο από τις προσφορές πολιτών και επαγγελματιών της πόλης μας, το να εξασφαλίζουμε πόρους είναι επείγουσα ανάγκη για αυτό και προχωράμε στη μουσική εκδήλωση», ανέφερε η κα Ευστρατία Βερυκάκη μέλος της πρωτοβουλίας.
Παράλληλα η κα Βερυκάκη υπογράμμισε πως «η κοινωνική κουζίνα υπάρχει, γιατί το τελευταίο διάστημα έχουμε μνημονιακές κυβερνήσεις που προωθούν πολιτικές που καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων, καταστρέφουν τα δικαιώματά μας στην εργασία και στην περίθαλψη. Αρκετοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και περιθωριοποιούνται. Οι αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και της αυτοοργάνωσης των πολιτών είναι μια πολύ ισχυρή απάντηση στην πολύμορφη βία που υφίσταται η κοινωνία μας. Τα μέλη της "Κοινωνικής Κουζίνας" ευχαρίστησαν τον Δήμο Χανίων και την ΚΕΠΠΕΔΗΧ - ΚΑΜ για τη δωρεάν παραχώρηση του παλιού Τελωνείου.

Το μωρό της Κουζίνας
Πέρα από τις μερίδες του φαγητού, τα μέλη της "Κοινωνικής Κουζίνας" έχουν αναλάβει τη διατροφή ενός μωρού 7 μηνών, μια οικογένειας που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το μικρό μάλιστα νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο Χανίων με προβλήματα ασιτίας. Τα μέλη της συλλογικότητας έχουν αναλάβει την προμήθεια με γάλα και κρέμες της οικογένειας προκειμένου να σιτίζεται το μωρό.

Δημοσιεύθηκε στα Χανιώτικα νέα 17-03-2012

Συνέντευξη τύπου στη Νέα Τηλεοραση Κρήτης στις 16/3/2012

Κάλεσμα στήριξης για τη μουσική εκδήλωση της Κοινωνικής Κουζίνας

Παλιό Τελωνείο, στις 18 Μαρτίου στις 19:00
Η Κοινωνική Κουζίνα, που στεγάζεται στην οδό Τσουδερών 46, είναι μια συλλογική πρωτοβουλία πολιτών για αλληλέγγυα δράση ενάντια στην καλπάζουσα υποβάθμιση της ζωής μας. Τα αντικοινωνικά μέτρα και οι πολιτικές εξαθλίωσης των κυβερνήσεων της τρόικας κλιμακώνονται και οδηγούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην απόλυτη φτώχεια. Έτσι ο αριθμός των καθημερινά σιτιζόμενων συνανθρώπων μας από την Κοινωνική Κουζίνα έχει ξεπεράσει τους 150, ενώ υπολογίζουμε ότι έχουμε προσφέρει μέχρι σήμερα, πάνω από 40.000 μερίδες φαγητό!

Η Κοινωνική Κουζίνα δε βασίζεται σε καμιά μορφή χρηματοδότησης από κρατικούς ή πολιτικούς φορείς και οργανισμούς. Αντίθετα λειτουργεί χάρη στην ανιδιοτελή προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών πολιτών και επαγγελματιών της πόλης. Επομένως, η ανάγκη εξασφάλισης πόρων για την απρόσκοπτη λειτουργία της είναι επιτακτική.

Γι αυτό διοργανώνουμε μουσική εκδήλωση ενίσχυσης της Κοινωνικής Κουζίνας την Κυριακή 18 Μαρτίου 19:00 στο χώρο του παλιού Τελωνείου στα Νεώρια Χανίων και σας καλούμε να τη στηρίξετε με την παρουσία σας.

Αγωνιζόμαστε για να συνεχίσει η Κοινωνική Κουζίνα να προσφέρει το καθημερινό δείπνο με ζεστασιά και αξιοπρέπεια στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν

Αλληλεγγύη, το πρώτο βήμα αντίστασης

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΑΒΥΣΣΙΝΟΣ

ΑΡΕΤΟΥΣΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΨΥΛΛΑΚΗΣ

PRIMAVISTA

ΝΟΣΤΩΔΙΑ

Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η

Αγώνας της Κρήτης 14 Μαρτίου 2012

Χαμογελάστε, έτσι θα αρχίσουν να ανησυχούν!...

Του Κώστα Παπαντωνίου. Αυγή 04/03/2012

Η εποχή της κρίσης έχει συνδυαστεί με λέξεις που φέρουν πάνω τους αρνητικό πρόσημο, όπως η απογοήτευση, η εγκατάλειψη, η εξαθλίωση, ο ξεπεσμός και πολλές άλλες που ανήκουν σε αυτή την όχι και τόσο πρόσχαρη μακροσκελή λίστα. Από την άλλη μεριά, εν μέσω μιας περιόδου που την έχουμε συνηθίσει μαυροφορεμένη, μπορεί να διακρίνει κανείς ενέργειες και δράσεις που έρχονται σε ολομέτωπη σύγκρουση με το υπάρχον ρεύμα και δείχνουν πως μπορούν να κερδίσουν σε αυτή την άνιση μάχη.
Στοιχεία όπως η αλληλεγγύη, ο ενθουσιασμός, ο αλτρουισμός και η πίστη για την αξία αυτού του οποίου γίνεται είναι κυρίαρχα. Εμείς αποφασίσαμε να κινηθούμε εντός των πλαισίων της δεύτερης εκδοχής και να ξεθάψουμε κάτω από τις στάχτες που άφησε πίσω του η επέλαση των πολιτικών σωτηρίας που τυφλά υπηρετήθηκαν, τη μαγεία του να είσαι δημιουργικός, ακόμα και με σπασμένες φτερούγες...

Φυτρώνει εκεί που δεν τον... σπέρνουν!
Ο λόγος για τον σπόρο των Εξαρχείων. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο προϊόν, με την αυστηρή έννοια του όρου, της περιοχής, αλλά για έναν συνεταιρισμό εναλλακτικού - αλληλέγγυου εμπορίου, που αντιστέκεται στους νόμους της αγοράς, έχοντας ράφια γεμάτα από καφέ των Ζαπατίστας, κακάο και σοκολάτα από τη Βολιβία, τσάι από την Ινδία, ζυμαρικά από την Ιταλία, ενώ την τιμητική τους έχουν και επιμελώς «θαμμένα» τρόφιμα και λαχανικά Ελλήνων βιοκαλλιεργητών.
Οι τιμές; Κάτι παραπάνω από προσιτές, προσαρμοσμένες από τα παλιά, στις οικονομικές δυνατότητες των νορμάλ πορτοφολιών. «Ό,τι γίνεται σε αυτό το μαγαζί, γίνεται ανιδιοτελώς, δεν αποτελεί τρόπος εξασφάλισης εσόδων. Δεν ζούμε από αυτό. Το σκεπτικό μας έχει τελείως διαφορετική κατεύθυνση» μας είπε ο γηραιότερος, αλλά και εξαιρετικά συμπαθής της παρέας.
Πράγματι, η αγάπη τους είναι αγνή. Δεν εμπεριέχεται σε οικονομικές σκοπιμότητες. Το διακρίνεις από τη σχέση στοργής που έχουνε με τον χώρο και την προσπάθειά τους. «Πιστεύουμε πως η ποιότητα των προϊόντων δεν βρίσκεται στη συσκευασία και τη διαφήμιση. Πίσω από την τιμή και την μάρκα τους, υπάρχει η ιστορία, η γεωγραφία, η διαδρομή που έκαναν για να φτάσουν έως εμάς, και βέβαια τα πρόσωπα: οι άνθρωποι που τα παράγουν, τα διακινούν και τα προμηθεύονται» αναφέρει χαρακτηριστικά σε φυλλάδιο γνωριμίας που μπορεί κανείς να βρει, αν πάει μία βόλτα προς τη Σπύρου Τρικούπη.
Ποιοι είναι; Mα μία ομάδα ανθρώπων που «δεν χωρίζεται σε προϊστάμενους και υφιστάμενους. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται κατόπιν γενικών συνελεύσεων. Σεβόμαστε τον πλούτο των διαφορετικών απόψεων και επιδιώκουμε να ισορροπούμε το ατομικό με το συλλογικό όφελος».

Δεν πουλά τίποτα, αλλά κερδίζει τα πάντα!
Με τον Σπόρο τον χωρίζει ένα γράμμα. Όπου π, βάλτε κ και θα ανακαλύψετε άλλη μία πρωτοβουλία παρόμοιων χαρακτηριστικών, που όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς σχετίζεται με την ενδυμασία. Κάποτε στεγάζονταν μαζί, «μεγάλωσαν» όμως και ο ένας πατούσε τον άλλο. Ο μικρότερος της παρέας ήταν αυτός που αποφάσισε να αλλάξει στέκι και να μεταφερθεί λίγο πιο μακριά, σε ένα από τα όμορφα σταυροδρόμια των Εξαρχείων (Ερεσσού και Ζωοδόχου Πηγής).
Η ειδοποιός διαφορά με το «αδερφάκι» του είναι ότι πρόκειται για ένα μαγαζί το οποίο δεν πουλά, αλλά λειτουργεί κανονικότατα εδώ και τρία χρόνια! Πώς αυτό είναι δυνατό; Απλούστατα είναι τοποθετημένη η στόχευσή του σε μίας τελείως διαφορετική βάση από αυτή που έχουμε συνηθίσει περισσότεροι.
Ο Σκόρος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί για χάρη του, είναι μία «πρακτική αλληλέγγυας οικονομίας, μια πρόταση δημιουργικής αντίστασης, που συναντώντας ανάλογες αντιστάσεις θέλει να θέσει τις βάσεις για μιαν άλλη κοινωνία».
Ο Σκόρος, εκτός από μία εναλλακτική ιδέα, προσφέρει ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο. Στο κατάστημά του μπορεί να βρει κανείς ρούχα, τσάντες, παιχνίδια, cd και dvd. Οι κάτοικοι της περιοχής συνδράμουν με όποιο τρόπο μπορούν, με την υποστήριξή τους να θεωρείται μεγάλη και σημαντικότατη. Άλλωστε η αλληλεγγύη είναι το σήμα κατατεθέν αυτών των ενεργειών. Αν δεν υπάρχει, αυτόματα χάνεται η υπόσταση τους.

Η τέχνη της ζάχαρης
Εν αντιθέσει με τον Σκόρο, στην προκειμένη περίπτωση θα μιλήσουμε για μια περίπτωση που δεν έχει θέσει τον εαυτό της εκτός του καπιταλιστικού ρινγκ. Αποφάσισε να συναγωνιστεί τα πιράνχας και να τα βάλει όλους και με όλα, έχοντας ως βασικά όπλα στη φαρέτρα της ρηξικέλευθες ιδέες και απύθμενο πάθος. Απέδειξαν ότι στις μέρες μας τα γλυκά έχουν θέση και δεν αποτελούν μονοπώλιο των πλουσίων.
Αρκούσε μία τυχαία επίσκεψη σε ένα μαγαζί της Αυστραλίας και η σκέψη της δημιουργίας του πρώτου μαγαζιού χειροποίητης καραμέλας στην Ελλάδα αποτέλεσε έναν μεγάλο στόχο - σωσίβιο για ένα ζευγάρι που για αλλού είχε βάλει πλώρη και εν τέλει αλλού κατέληξε.
Πίστεψε πως το νέο του εγχείρημα μπορούσε να πετύχει και με ό,τι είχε απομείνει από το κομπόδεμα της άνοιξε το Soocre' σε ένα μικρό στενάκι στο Γκάζι. «Θέλαμε κάτι πιο απλό. Να ψάξουν να μας βρουν και να μην τους δώσουμε αυτό που κάνουμε με το ζόρι χάρη σε μία μεγάλη βιτρίνα» μας εξομολογήθηκε η κ. Πόπη Καλαμαρά, γεμάτη περηφάνια για την προσπάθεια που γίνεται στο μαγαζί της.
Επαναλάμβανε ξανά και ξανά ότι αυτό το οποίο έχει σημασία δεν είναι «να κερδίσουμε λεφτά". Σίγουρα θέλουμε να συντηρούμαστε, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι να παράγουμε ένα προϊόν με αγνά υλικά που θα το αγαπήσει ο κόσμος. Όταν έρχονται εδώ οι πελάτες φεύγουν μετά από ένα μισάωρο έχοντας γευτεί ό,τι καραμέλα υπάρχει. Μας αρέσει να τους εξηγούμε τη διαδικασία και γι’ αυτό έχουμε κοντά στην είσοδο το εργαστήρι μας για να βλέπουν πώς αυτό βγαίνει. Χαιρόμαστε που έχουν έρθει ακόμα και σχολεία για να παρακολουθήσουν τι συμβαίνει».
Παρ' όλα αυτά η απόφαση να ξεκινήσεις μία επιχείρηση, ειδικά μικρού βεληνεκούς, τη στιγμή που μπαίνει λουκέτο στη μία μετά την άλλη, μπορεί να χαρακτηριστεί στην καλύτερη των σχολίων τολμηρή... Οι ίδιοι έχουν επίγνωση της κατάστασης, αλλά δηλώνουν αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι τέλους. Άλλωστε η μέχρι τώρα, μικρή η αλήθεια είναι (1 μήνας μόλις), πορεία τους είναι αξιόλογη, αν και αναγκάζονται να πουλήσουν στο 50% της αξίας που έχουν στο εξωτερικό τα όσα παράγουν.
«Δεν ζούμε στον κόσμο μας, η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά θέλουμε να είμαστε δημιουργικοί και να μείνουμε στη χώρα. Θέλουμε να τα καταφέρουμε εδώ και όχι κάπου αλλού. Χαιρόμαστε που ο κόσμος μάς έχει αγκαλιάσει και μας δείχνει ότι του αρέσει αυτό που κάνουμε. Αυτή είναι η πραγματική μας ανταμοιβή».

«Όχι συσσίτιο, τρώμε όλοι μαζί»

Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Κωνσταντίνο, μέλος του «Άλλου ανθρώπου», όπως χαρακτηριστικά λέγεται η πρωτοβουλία που ξεκίνησε προ ολίγων μηνών και σχετίζεται με μια νεογέννητη προσπάθεια αλληλεγγύης προς συνανθρώπους μας, που δεν έχουν τη δυνατότητα να γευτούν ούτε μία φέτα ψωμί.
Πρόκειται για μία κοινωνική κουζίνα, που έχει κατορθώσει εν ριπή οφθαλμού να βοηθήσει σημαντικότατα στην αντιμετώπιση ενός εκ των πλέον σκληρότερων συνεπειών της κρίσης: της πείνας.
«Δεν κάνουμε συσσίτιο» μας ξεκαθάρισε από την αρχή δείχνοντας πως δεν ασπάζεται ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και κανένας από όσους συμμετέχουν, τον ρόλο του σωτήρα. «Τρώμε μαζί με τον κόσμο και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά. Είναι τιμή για μας».
Δεν χαρίζει μόνο στον ίδιο όμως το χαμόγελο, αλλά και σε όσους έχουν γνωρίσει την κακοτράχαλη όψη του νομίσματος, που βλέπουν επιτέλους κάποιους να τείνουν προς το μέρος τους μία πολύτιμη χείρα βοηθείας.
Μην νομίζετε όμως πως το πρόβλημα της ασιτίας εντοπίζεται μόνο σε περιοχές με χαμηλότατο βιοτικό επίπεδο, αλλά και σε αυτές που φημίζονται για το αντίθετο. Χαρακτηριστική η συγκλονιστική ιστορία που μας κατέθεσε για την ημέρα δράσης στο Κολωνάκι. «Πήγαμε με σκοπό να... πικάρουμε εκείνο το κομμάτι του κόσμου που μάλλον ζει σε γυάλα. Όμως, την πλάκα την πάθαμε εμείς! Μοιράσαμε περίπου 70 μερίδες φακές και δεν ξεχάσω ποτέ αυτό το οποίο συνέβη με ηλικιωμένη γυναίκα. Αν και στην αρχή αρνούνταν, τελικά πήγαμε φαΐ στο σπίτι της και, μόλις μπήκαμε, διαπιστώσαμε πως δεν είχε ούτε μία συσκευή! Η κουζίνα ήταν άδεια!».
Δεν πρόκειται όμως για το μοναδικό περιστατικό. Υπάρχουν ουκ ολίγα, ακόμα και χειρότερα. Παρ' όλα αυτά αυτή η προσπάθεια αυτή δείχνει πως έχει αποτέλεσμα. «Δεν θα πετυχαίναμε τίποτα χωρίς τη βοήθεια του κόσμου. Τα πάντα είναι ο κόσμος. Χαιρόμαστε που βοηθάμε με αυτό τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε όλοι σε πολύ δύσκολους καιρούς και πρέπει να στεκόμαστε αλληλέγγυοι. Τώρα σιγά - σιγά έχουμε ξεκινήσει μία προσπάθεια να γεννηθούν και σε άλλες περιοχές τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες. Καλά τα Εξάρχεια, αλλά δεν μπορούν από μόνα τους να σώσουν όλο τον κόσμο!».
Η περιγραφή του ήταν συγκινητική. Πιθανότατα θα έχει διηγηθεί αρκετές φορές αυτή τη δύσκολη, ομολογουμένως, προσπάθεια που καταβάλλεται. Παρόλα αυτά η συναισθηματική φόρτιση είναι αναπόφευκτη. Και όμως. Αν και κάποιοι έχουν αυτιά, δεν ακούν. Αν και κάποιοι έχουν μάτια, αδυνατούν να δουν. Για λίγα ευρώ ξεπουλούν κάθε ιδανικό και αρχή μπορεί να είχε απομείνει μέσα τους. Το μεν υπουργείο Υγείας προτρέπει τον κόσμο, που εξαιτίας και αυτού πεινά, να μην τρώει από τις συλλογικές κουζίνες επειδή είναι ανθυγιεινές...
«Εμείς όμως μαγειρεύουμε τα πάντα μπροστά τους. Όποτε θέλουν ας μας κάνουν έλεγχο» απαντά ο Κωνσταντίνος, ο οποίος είχε συλληφθεί κατά τη διάρκεια μία δράσης με την πρόφαση της εξακρίβωσης, αν και είχε ταυτότητα. «Φαίνεται πως αυτό που κάνουμε ενοχλεί. Όταν ρώτησα γιατί με συνέλαβαν, μου απάντησαν ότι το έκαναν απλά για να δείξουν πως κάνουν κάτι. Τραγικά πράγματα ή μάλλον, πιο σωστά, αστεία...».
Ωστόσο, κόντρα στο ρεύμα, ο «Άλλος Άνθρωπος» συνεχίζει το έργο του, δεν πτοείται, πόσω μάλλον από τη στιγμή που στην Τσαμαδού τον επισκέπτονται μπόλικοι άνθρωποι με διάθεση να βοηθήσουν. Η καθημερινότητά του είναι γεμάτη και συνάμα πικάντικη...

Ένα μεγάλο σχολείο για όλους!
Αναντίρρητα η ελληνική Παιδεία, όπως και συνολικά το ελληνικό κράτος, θυμίζουν ένα καράβι που στην όψη του μοιάζει με ελβετικό τυρί. Γεμάτο τρύπες, που ποτέ δεν καλύπτονται, αλλά αυξάνονται. Γι’ αυτόν τον λόγο άνθρωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας αποφάσισαν να βοηθήσουν όσο μπορούν περισσότερο τους μαθητές μέσω εθελοντικής διδασκαλίας με έδρα τους το... Ίντερνετ!
Στην ιστοσελίδα tutorpool.gr κάθε γονιός ή μαθητής έχει την ευκαιρία να εξασφαλίσει ο μεν για το παιδί του, ο δε για τον εαυτό του, τη δυνατότητα της ελεύθερης μόρφωσης. Προσοχή!Δεν πρόκειται για την αντικατάσταση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, όπως άλλωστε παραδέχονται και οι ίδιοι...
«Ρητά και κατηγορηματικά η δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι πάγιο αίτημα όχι μόνο δικό μας, αλλά και όλης της κοινωνίας. Σε καμία περίπτωση επίσης το tutorpool δεν δημιουργήθηκε για να αναπληρώσει τις ελλείψεις της δημόσιας εκπαίδευσης και ξεκάθαρα δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που έχει η πολιτεία απέναντι στην μαθητική και γονεϊκή κοινότητα.
Το tutorpool στηρίζει τους μαθητές που έρχονται αντιμέτωποι με τις ελλείψεις αυτές. Παράλληλα δεν παύουμε λεπτό να οραματιζόμαστε και να απαιτούμε ως πολίτες μια δημόσια δωρεάν παιδεία ίσων ευκαιριών, όπου δεν θα χρειάζονται δίκτυα όπως το tutorpool».
Η απάντηση στο πού και πώς γίνονται τα μαθήματα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι αυτή των ιδιαίτερων μαθημάτων. Συγκεκριμένα το tutorpool διευκολύνει την επαφή των δύο πλευρών προτείνοντας τα μαθήματα να γίνονται στο σπίτι του μαθητή υπό την επίβλεψη του γονέα. Οι διδάσκοντες δηλώνουν πως είναι απόλυτα σύμφωνοι με αυτό. Σε περίπτωση που γονείς / κηδεμόνες και καθηγητές αποφασίσουν από κοινού πως προτιμούν άλλο χώρο διδασκαλίας, αυτό δεν αφορά το tutorpool το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει για την επιλογή του χώρου των μαθημάτων».
Η άλλη επιλογή είναι τα ομαδικά μαθήματα σε διαθέσιμες αίθουσες από διάφορους φορείς, ενώ η τελευταία συμβαδίζει με την εποχή μας στο έπακρο. Πρόκειται για την τηλεδιδασκαλία. Κατά προτεραιότητα οι μαθητές απομακρυσμένων περιοχών θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα της τηλεδιδασκαλίας μέσω διαδικτύου, με μέσα τα οποία θα διαθέτουν οι ίδιοι ή εθελοντές του δικτύου.
Όσον αφορά τον λόγο που πραγματοποιείται αυτή η κίνηση, η απάντησή τους είναι εφάμιλλης αξίας της προσπάθειας, που γίνεται.
«Ζούμε μία περίοδο όπου η δημόσια εκπαίδευση και οι λειτουργοί της απαξιώνονται με κάθε τρόπο, όπου η δημόσια και δωρεάν παιδεία παραμένει ανεκπλήρωτο κοινωνικό δικαίωμα. Σχολικές μονάδες καταργούνται, άλλες συγχωνεύονται, και όλες υπολειτουργούν.
Μαθητές κάνουν μάθημα χωρίς σχολικά εγχειρίδια. Δάσκαλοι και καθηγητές αγωνίζονται να παράσχουν γνώση, χωρίς στήριξη από την κεντρική διοίκηση, δεδομένου του γεγονότος ότι προγράμματα όπως η ενισχυτική διδασκαλία έχουν καταργηθεί. Γονείς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις ανάγκες των παιδιών τους, όπως αυτές διαμορφώνονται από το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Όλοι εμείς αποφασίζουμε πως δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να σταθούμε απλοί θεατές».
Και όλα αυτά με μηδενικό κόστος...

Κοινωνική Κουζίνα: Δύναμή μας η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη

Αγώνας της Κρήτης 3 Μαρτίου 2012
Η Κοινωνική Κουζίνα είναι μια αγωνιστική πρωτοβουλία ευαισθητοποιημένων Χανιωτών που προέκυψε από τις καθημερινές συναντήσεις των «αγανακτισμένων» το καλοκαίρι στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς. Χάρη στην ακάματη προσπάθεια μερικών δεκάδων εθελοντών, η Κοινωνική Κουζίνα σιτίζει καθημερινά περί τα 120 άτομα που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις όλο και επιδεινούμενες οικονομικές συνθήκες.

Μέλη της αξιέπαινης αυτής πρωτοβουλίας παραχώρησαν εχθές συνέντευξη τύπου για τη δράση της Κοινωνικής Κουζίνας στην οποία παραβρέθηκαν και δήλωσαν τη συμπαράστασή τους και μέλη από το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών που ήδη από πέρυσι οργανώνει αντίστοιχο συσσίτιο τα μεσημέρια της Κυριακής.

Όπως ανέφερε κατά τη συνέντευξη η κ. Μένη Ζιάκα από την Κοινωνική Κουζίνα, η προσπάθεια δεν σχετίζεται με κάποιον φορέα, πολιτικό κόμμα ή ΜΚΟ ούτε έχει τέτοιες πηγές χρηματοδότησης. Πρόκειται για μια συλλογική πρωτοβουλία απλών πολιτών που λειτουργούν με το μοντέλο της αυτοοργάνωσης μέσα από γενικές συνελεύσεις και γίνεται δέκτης σημαντικής εθελοντικής προσφοράς από δεκάδες ακόμα Χανιώτες. «Ευχαριστούμε» ανέφερε η κ. Ζιάκα «τους συμπολίτες που στηρίζουν την προσπάθειά μας με προσφορά πρώτων υλών ή συμμετοχή στην παρασκευή των γευμάτων και καλούμε όλους τους Χανιώτες να συμμετέχουν με όποιον τρόπο μπορούν σε αυτήν την προσπάθεια»

«Με τη δράση μας», ανέφερε ο κ. Μανούσος Νικηφοράκης «αντιστεκόμαστε έμπρακτα στην κοινωνικο-οικονομική πολιτική βαρβαρότητα και σε όσα αυτή παράγει και απαντάμε χτίζοντας ακόμα ένα δίκτυο αλληλεγγύης στην προσπάθεια μας να δώσουμε απαντήσεις στις πολιτικές που γεννούν τη φτώχεια. Η συλλογικότητα, η συνεργασία και η αλληλεγγύη δίνουν δύναμη και ιδέες για να συνεχίσουμε και να κάνουμε το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας οδηγό για την ανάπτυξη παραπέρα αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη από εκτός από ανάγκη πρέπει να γίνει και δύναμη».

Η Κοινωνική Κουζίνα δεν φιλοδοξεί να υποκαταστήσει τις υποχρεώσεις της Πολιτείας ή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ανέφερε ο κ. Χρήστος Παπαδάκης συμπληρώνοντας πως «γι’ αυτό και δεν κατανοούμε τις άστοχες επιθέσεις μερίδας συμπολιτών μας κυρίως σε μια περίοδο που η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη αποτελούν λύσεις σε μια σειρά ζητήματα. Άστοχες και απαράδεκτες κρίνουμε επίσης, κυβερνητικές νομοθετικές ρυθμίσεις όπως η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου Υγείας που βάζει φραγμούς στις κοινωνικές δράσεις συλλογικοτήτων επιτρέποντας τη διενέργεια συσσιτίων μόνο σε θεσμικούς φορείς και ΜΚΟ».

Όσο αφορά τη στάση του δήμου Χανίων που ζητά από την Κοινωνική Κουζίνα να εκκενώσει το χώρο που ευγενικά της έχει παραχωρηθεί από το 1^ο Γυμνάσιο, τα μέλη της κίνησης ανέφεραν πως δεν κατανοούν την προσπάθεια του Δήμου να εμποδίσει το έργο τους, σε κραυγαλέα αντίθεση με την ανιδιοτελή προσφορά των ανώνυμων Χανιωτών και συμπλήρωσαν πως ήδη 14 φορείς και συλλογικότητες της πόλης έχουν πάρει θέση στήριξης της Κοινωνικής Κουζίνας ζητώντας από το δήμο να σταματήσει τις προσπάθειές έξωσής της και το ρεύμα συμπαράστασης μεγαλώνει καθημερινά. Όπως έκαναν σαφές τα μέλη της Κοινωνικής Κουζίνας, όποιες και αν είναι οι εξελίξεις, δεν πρόκειται ούτε για ένα βράδυ να σταματήσει η προσπάθειά τους και να μείνουν οι άνθρωποι που στηρίζονται σε αυτήν για την επιβίωσή τους νηστικοί.

Από την πλευρά τους τα μέλη του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών δήλωσαν την αμέριστη συμπαράστασή τους στην Κοινωνική Κουζίνα. «Αυτό που συμβαίνει με την κρίση του κεφαλαίου τόσο στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο είναι άδικο» ανέφερε ο κ. Δημήτρης Μπατσάκης. «Η αλληλεγγύη δεν ταυτίζεται με την φιλανθρωπία. Εμπεριέχει τις ιδέες της άμεσης δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης. Με την αυτοοργάνωση και μέσα από δομές αμεσοδημοκρατικές βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη»

«Στον ταξικό πόλεμο που δέχεται η εργατική τάξη δημιουργούνται θύματα» ανέφερε ο κ. Γιώργος Σαββίδης αναφερόμενος στις στρατιές των αστέγων και πεινασμένων που αυξάνονται, ενώ ανέφερε πως στο Κυριακάτικο συσσίτιο του Στεκιού προσφεύγουν πλέον και δεκάδες Έλληνες. «Πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη είναι ταξικό ζήτημα. Όπως αυτοί – κόμματα, εξουσίες κλπ – αλληλοστηρίζονται, έτσι κι εμείς πρέπει να αναπτύξουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας για να υποστηρίξουμε τα αυτονόητα, πως δεν πρέπει δηλαδή να υπάρχει ανεργία και πείνα».

Ρ.Μ.

Αναγκαία η λειτουργία της “Κοινωνικής Κουζίνας”

Δημήτρης Μαριδάκης στα Χανιώτικα Νέα 03-03-2012

Την αλληλεγγύη σε πράξη συνεχίζει να μετουσιώνει καθημερινά η Κοινωνική Κουζίνα προσφέροντας φαγητό σε περίπου 120 Ελληνες και μετανάστες που βιώνουν την απόλυτη ανέχεια.
Στο μεταξύ, οι άνθρωποι που συμμετέχουν στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία τονίζουν ότι, παρά την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας που απαγορεύει όσα συσσίτια δεν προσφέρονται από επίσημους φορείς, αυτοί θα συνεχίσουν με κάθε τρόπο την προσπάθειά τους έχοντας τη συμπαράσταση πολιτών, φορέων και συλλογικοτήτων, εκ των οποίων ήδη 14 έχουν εκδώσει ψηφίσματα αλληλεγγύης προς τη συγκεκριμένη δράση.
Παράλληλα, οι πολίτες που συμμετέχουν στην Κοινωνική Κουζίνα καλούν τον Δήμο Χανίων να υλοποιήσει τη δέσμευσή του για την εξεύρεση ενός μεγαλύτερου και καταλληλότερου χώρου στο κέντρο των Χανίων.
Χθες μέλη της συνέλευσης της Κοινωνικής Κουζίνας και του Κοινωνικού Στεκιού - Στεκιού Μεταναστών παραχώρησαν κοινή συνέντευξη Τύπου, στην οποία μίλησαν για την αναγκαιότητα της αλληλεγγύης, ενώ ευχαρίστησαν όλους όσοι έχουν στηρίξει μέχρι σήμερα την πρωτοβουλία.

«ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΠΡΑΞΗ»
Εκ μέρους της Κοινωνικής Κουζίνας η Μένη Ζιάκα αναφέρθηκε στον τρόπο λειτουργίας της πρωτοβουλίας τονίζοντας τον συλλογικό χαρακτήρα της: «Είμαστε μια αγωνιστική πρωτοβουλία που προέκυψε μέσα από τις συναντήσεις μας στην πλατεία της Αγοράς το καλοκαίρι. Κάποιοι ευαισθητοποιημένοι πολίτες απέναντι στην απειλή της πείνας αποφάσισαν να λειτουργήσουν αυτό το συσσίτιο που γίνεται μέχρι σήμερα. Δεν χρηματοδοτούμαστε ούτε μας οργανώνει κάποιος φορέας, πολιτικό κόμμα ή ΜΚΟ. Απλά λειτουργούμε συλλογικά, αυτοοργανωνόμαστε και αποφασίζουμε μέσα από ανοιχτή συνέλευση που γίνεται κάθε εβδομάδα και στην οποία συμμετέχουν αρκετοί Χανιώτες».
Ο Μανούσος Νικηφοράκης πρόσθεσε ότι η Κοινωνική Κουζίνα δεν αποτελεί πράξη φιλανθρωπίας αλλά αλληλεγγύης που έχει ένα χαρακτήρα «έμπρακτης αντίστασης στην οικονομικοκοινωνική βαρβαρότητα που επικρατεί». «Χτίζοντας ένα δίκτυο αλληλεγγύης δίνουμε μια απάντηση σε όλες αυτές τις πολιτικές που παράγουν ανέχεια και φτώχεια. Η πίστη μας για το δίκαιο της υπόθεσης μαζί με τη συλλογικότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, σε επαφή πάντα με τον κόσμο, μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε και αισιοδοξία για να μπορέσουμε το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας να γίνει ένας οδηγός για παραπέρα αγωνιστικές πρωτοβουλίες με κοινωνικό περιεχόμενο», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Νικηφοράκης, ενώ ο Χρήστος Παπαδάκης επεσήμανε ότι το σκεπτικό της συγκεκριμένης δράσης σε καμία περίπτωση «δεν φιλοδοξεί να υποκαταστήσει αυτό που είναι υποχρέωση της Πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
«Γι' αυτό δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε τις άστοχες επιθέσεις των συμπολιτών μας, ούτε φυσικά την πολεμική στάση του Δήμου απέναντί μας. Ειδικά σε μια περίοδο που η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη είναι η λύση για μια σειρά από ζητήματα», σημείωσε ο κ. Παπαδάκης, ενώ χαρακτήρισε «άστοχη αλλά και ύποπτη» την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας που επιχειρεί να βάλει φραγμό σε κάθε κοινωνική δράση συλλογικότητας.
Καταλήγοντας ο κ. Παπαδάκης ευχαρίστησε όλους όσοι την έχουν στηρίξει προσφέροντας τρόφιμα ή μαγειρεύοντας και ζήτησε τη συμμετοχή στο εγχείρημα όλων των πολιτών με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας.

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ
Από την πλευρά τους, τα μέλη του Κοινωνικού Στεκιού - Στεκιού Μεταναστών Δημήτρης Μπατσάκης και Γιώργος Σαββίδης εξέφρασαν την υποστήριξη του Στεκιού στην Κοινωνική Κουζίνα.
«Είμαστε αλληλέγγυοι στην Κοινωνική Κουζίνα και θεωρούμε άδικο αυτό που συμβαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως με τη λεγόμενη κρίση, που είναι κρίση του κεφαλαίου ουσιαστικά. Και είμαστε αλληλέγγυοι σαν κοινωνικός και πολιτικός χώρος, διότι εδώ δεν κάνουμε φιλανθρωπία, αλλά αλληλεγγύη η οποία εμπεριέχει τις έννοιες της άμεσης δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης», επεσήμανε ο κ. Μπατσάκης, ενώ ο κ. Σαββίδης πρόσθεσε: «Φυσικά στεκόμαστε αλληλέγγυοι γιατί πιστεύουμε ότι η αλληλεγγύη είναι ταξική και στον ταξικό πόλεμο που δέχεται η εργατική και μεσαία τάξη δημιουργούνται θύματα, άνεργοι και πεινασμένοι. Το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών πάντα βοηθούσε, βοηθάει και θα βοηθήσει και την Κοινωνική Κουζίνα γιατί έτσι πρέπει. Όπως αυτοί βοηθιούνται μεταξύ τους είτε λέγονται αυτά κόμματα και αστική τάξη, έτσι και εμείς πρέπει να αυτοοργανωθούμε για να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα, ότι δηλαδή δεν πρέπει να υπάρχουν πεινασμένοι, άνεργοι κ.λπ.».

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ
Να σημειώσουμε ακόμα ότι όπως ανέφεραν τα μέλη της Κοινωνικής Κουζίνας στις 18 Μαρτίου στο παλιό Τελωνείο πρόκειται να διοργανωθεί μια συναυλία για την ενίσχυση της δράσης. Λεπτομέρειες για την εκδήλωση θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες.

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΑΛΕΠΑΣ
Ψήφισμα στήριξης για την Κοινωνική Κουζίνα εξέδωσε και η συνέλευση κατοίκων Χαλέπας, επισημαίνοντας πως «η συλλογική αυτοοργάνωση στις γειτονιές και οι δομές αλληλεγγύης που συγκροτούνται από τα κάτω είναι το πρώτο βήμα ενότητας και αντίστασης της εργαζόμενης πλειοψηφίας, είναι αυτό που ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερες συλλογικές διεκδικήσεις»